op het mooie Bali.

Ik ben nu een dag of 3 op Bali. Het is als thuiskomen. De mensen, de geuren, de kleuren, het eten en de lekkere chaos bevallen mij zeer goed. Dit is waarom Zuid Oost Azië mijn favoriete deel van de wereld is en waarom ik op deze trip een groot aantal plaatsen opnieuw bezoek. Maar eerst wat foto's van het mooie Bali.

Wat mijn verhaal betreft even bij het begin beginnen. Ik verliet Australie vanuit Darwin, de noordelijkste stad. Het was het seizoen van de tropische stormen. Dat leidde dus voor de nodige vertraging. Wat kan het dan regenen, waaien en bliksemen. Ontiegelijk. Australie binnen komen is al een hele toer, eruit gaan is niet minder. Wat een beveiliging daar. Iedereen werd minutieus gechecked. Dat leidde tot heel wat taferelen. Vooral bij de dames, die hun dure parfums en zalfjes de prullenbak in zagen verdwijnen. Verkeerde verpakking. En elke keer moest die tas weer door de scan, want ze zagen steeds weer nieuwe vloeistoffen. En dat ook vooral weer bij de dames, die namen ook veel te veel mee. Bij de mannen ging dat heel wat simpeler, weinig in de tas en dus direct door de scan. De conclusies mogen jullie zelf trekken. Trouwens ik was voordat ik australie verliet al miljonair. Bij het omwisselen van 250 Australische dollars kreeg ik zo maar 2 miljoen van die Indonesische dingen. Ik voelde mij een rijk man. Even maar.

We moesten nogal lang wachten voordat de storm was overgetrokken. Dus veel lezen. Ik had gelukkig nog niet alle boeken uitgelezen. Een thriller over de maffia uitgelezen. Nou die houden ook niet van halve maatregelen. Niet lullen, maar poetsen. Als het effe tegen zit, direct actie en geen halve maatregelen. Van dat wachten en lezen kreeg ik toch wel dorst. Op pad om mijn laatste dollars om te zetten in een laatste Australische biertje. Dat viel nog niet mee. Bij het bestellen kwam ik net een dollar te kort. Dus de charmes weer in de strijd. Dat lukte eerst niet, maar ik vond een list. Er stond een fooienpot op de bar, dus ik stelde voor om daar de ontbrekende dollar uit te halen. De bardame zag daar de humor wel van in en pakte er een dollar uit. Zo kon ik toch nog genieten van mijn allerlaatste koude Australische biertje. Blijven proberen!

Twee uur in de nacht kwam ik aan op Bali. Ik had via Booking op internet een hotelletje gereserveerd. Leek me beter dan zonder iets op het vliegveld te staan. Had ik in het verleden al slechte ervaringen mee. Ook had bij de boeking gevraagd of ze mij tegen betaling wilde ophalen. Was wel effe spannend of er iemand zou staan. En jawel hoor, er stond heel netjes een mannetje met een bordje met mijn baan er op. Had wel een paar uurtjes staan wachten, maar gelukkig blijft dit mannetje ook daar staan. Lag dus om 3 uur op mijn nest. Niet slecht voor Aziatische begrippen

De volgende dag bleek ik vlak bij Poppies Lane midden ik Kuta te zijn vlak bij Kuta beach. Dat kende ik, want daar was ik al een paar keer eerder geweest. Middenin de feestmassa met Australische partypoopers. Omdat het hotelletje wat Outdated was ben ik op zoek gegaan naar een betere. Die vond ik een straat verderop. Een betere die ook nog goedkoper was en met zwembad. Daarbij heb ik nog goed kunnen onderhandelen, 100.000 roepies als ik meer dan 3 nachten bleef. Dat vond ik zeer aantrekkelijk, want dat is ongeveer 8 euro per nacht en ik besloot dit hotelletje als mijn uitvalsbasis te nemen. Ook al weer geregeld.

Het vervoermiddel voor de gewone man is hier de scooter. Dus ook voor mij had ik me zo bedacht. Niets te min voor een Hollandse salonsocialist. Dus op zoek naar zo'n ding. Na wat heen en weer geloop en wat onderhandelingen had ik er een geregeld, een rode. Die vond ik wel goed bij mij passen. Wel een gedoe verder, want aan een verzekering deden ze niet aan, alle risico's waren voor mij werd mij koud verteld en ze wilden aanvankelijk mijn paspoort. Wel die verzekering viel nog wel over heen te komen en na wat aandringen namen ze genoegen met een kopie van mijn paspoort. Paula, het was een gouden tip om een kopie te plastificeren, ze waren onder de indruk. Het zag er professioneel uit en de hele staf werd erbij gehaald. Hadden ze nog nooit gezien. Ik voelde mij een meestervervalser. Goed gevoel! Laatste dingetje was de helm die ik op moest. Dat moest dan maar, want de politie is gek op toeristen die zonder helm rondrijden. Die vullen hun schamele salaris aan. Wel een goede socialistische gedachte overigens, een soort van inkomensoverdracht van de rijke naar de arme. Toch maar dat ding maar opgezet. Was direct zweten. Op weg naar de benzinepomp, nog geen kilometer verderop, ben ik al meteen geflest. Iemand langs de weg riep "petrol, petrol". Ik stopte in een reflex, werd de stoep op getrokken, de sleutel werd uit het contact gehaald, de benzinedop werd geopend, 2 flessen met benzine werd er in gedaan en ik moest zo'n 10 dollar afrekenen. Dit ging allemaal in 30 seconden. Ik was helemaal in een soort van roes en heb me gewoon laten bedonderen. Had ik niet gedacht met mijn reiservaring en toch overkomt het je. Ben wel effe van slag geweest door die hufters. Maar ja life Goes on en je kunt er toch niets meer aan veranderen. Dus vergeten maar dat voorval.

Dat is goed gelukt want ik ben daarna met mijn scootertje in het zuiden van Bali geweest naar de hindoe tempel Uluwatu. Was erg mooi. Een tempel op de rotsen aan de zee. Deze was ook opgedragen aan de apen. Die lopen daar in grote getalen rond. Dat zijn overigens wel klote beesten want als ze de kans zien gaan ze er met je bril vandoor. Dat was mij in 1988 al eens ogebeurd. Springt er dan zo'n beest op je rug, die pakt je bril mee en verdwijnt in de struiken. Daar sta je dan met je goede gedrag. Toen heeft een bewaker na een boel gedoe de bril kunnen ruilen tegen een tros bananen. Liep dus met een sisser af. Dus ik was gewaarschuwd. Dat waarschuwen deden ze overigens ook met een bandje dat elke kwartier werd afgedraaid. Ik liep dan ook permanent met een hand aan mijn bril. Moet wel een raar gezicht geweest zijn. Gelukkig niets gebeurd.

Dat rijden hier is overigens wel wat. Het verkeer is vrij hectisch en de richting staat slecht aangegeven. Maar na enige voorzichtigheid heb ik me maar volop in het verkeer gestort. Dus ook anderen afsnijden, van links naar rechts over de weg wat wij voorsorteren noemen, schelden (netjes gezegd roepen, maar ik ken geen Indonesisch en dus ben ik maar gaan schelden) en gas geven. Dat werkt het beste, meegaan met de flow. Buiten de stad werd het wat rustiger. Ik heb dan ook lekker rondgetoerd. De lunch heb ik langs de weg genuttigd (mooi taalgebruik hè). Gewoon ergens gestopt. Op mijn vraag of ik daar wat kon eten reageerde een jonge vrouw verschrikt met nee. Gelukkig werd haar moeder net wakker van de herrie die ik maakte, want ik stond natuurlijk inmiddels al in haar winkeltje annex keukentje. Natuurlijk had ze wat te eten en ik kreeg een lekker gevarieerd maaltje voorgeschoteld dat ik voor haar huisje aan een tafeltje heb opgegeten.

Een ander dingetje is dat niet alle wegen hier doorlopen. Er zijn maar een paar doorlopende wegen, meeste zijwegen komen uit in een woonwijk of een resort. Duurde wel effe voordat ik dat door had. De resorts liggen hier op de mooiste plekken en daar zijn ook de mooiste stranden. Die wilde ik natuurlijk wel zien. Dus ik door het hek, langs de beveiliging gescheurd. Ze hielden mij ook niet tegen. Ze dachten zeker dat die witte thuis hoorde op dat resort. Mijn doel was om zo'n mooi strand te zien. Dat viel nog niet mee, want met een scootertje en zo'n rare helm op valt het niet mee om een resort op te komen. Daar lieten ze mij er niet door. Maar ik, niet voor een gat te vangen, ben maar een golfbaan op geknord. Daar lag een mooi pad voor de golfkarretjes richting zee. Reed ook lekker, terwijl er volop gegolfd werd. Dat golfen daar is ook wat en dit zal mijn golfmaat Jaco zeker bevallen. Ze hebben daar golfflights bestaande uit 8 mensen en die reden met 2 golfkarretjes. Dat vond ik best wel veel. Na enige studie concludeerde ik dat de helft uit heren en de helft uit dames bestond. De heren waren veelal Japanners op leeftijd, die zeker niet beter speelden dan Jaco en ik. De dames waren allemaal jonge dames, in een strak paars pakje en die sjouwden met de stokken en de ballen. Golfen konden ze niet concludeerde ik bij navraag aan een van de dames. Ze lachte daarbij zeer bevallig naar mij. Nou, dat lijkt het me nou helemaal om een keer mee te maken. Golfen op Bali. En nu niet allemaal van die rare bijgedachten krijgen. Het zijn resorts op stand en alles gaat er daar allemaal netjes aan toe. De golfbaan lag er overigens prachtig bij zo aan de zee. Zo zie je maar dat de rijken weer op de mooiste plekken zitten. Maar dat had ik overigens ook al in australie geconcludeerd. Ik ben overigens maar een bewaker tegen gekomen. Ik zette mijn onnozele gezicht op en zei dat ik naar de beach wilde en dat ik de weg kwijt was. De goede man liet mij gewoon door.

Ben gisteren op mijn scootertje naar Tanah Lot geweest, een tempel in de zee. Ligt zo'n 20 km naar het noorden. De rit er naar toe was al prachtig. Rijden door desa's en langs de sawa's. Het platteland geurt hier ook zo lekker. Bij het de tempel was het druk met toeristen. Heel anders als 27jaar geleden toen ik hier was. Toen was er geen kip. Ook nu weer veel chinezen. Bij zo'n tempel is er ook veel handel. Honderden kraampjes met dezelfde zooi, kleding, beeldjes en andere souvenirs. Die chinezen kopen in feite de meuk die ze zelf hebben geproduceerd. Immers bijna alles " made in China". Na het tempeltje ben ik maar weer het platteland opgetoerd. Daar kom nog een beetje het oorspronkelijke indie tegen. En wat een tempeltjes overal. Veel mensen hebben ook een prive-tempeltje. De balinees is zeer trouw aan zijn/haar geloof. Elke ochtend wordt er geofferd door bloemen, rijst en zo bij de altaartjes te zetten. Dat zie je ook de jongeren doen. Van dat getoer wordt je ook hongerig, dus maar weer langs de weg gegeten. Weer lekker gekookt door het Indische vrouwtje. Zo kom je de dag wel door. Om een uur of vier was ik weer terug. Het scooterverhuurbaasje (veel scrabbelpunten!) was trots op me dat ik zonder schade terug was. Hij vertelde dat veel toeristen de scootertjes in de prak reden. Oorzaak: alcohol, niet goed opletten en geen scooterrijervaring. Ik heb er maar een lekker biertje op gedronken. Ik ben ook nog naar de zonsondergang op Kuta Beach wezen kijken. Prachtig en dat kun je op foto's wel zien. Vandaag vertrek ik naar Java. Bali zit er weer op. Ik ga met de bus naar malang. Ben ben benieuwd hoe dat is. Op naar Java.