Yangon

ik ben vandaag met 3 dames op pad geweest. een nederlandse, Marloes, een francaise , Aurelie, en een australische waarvan ik de naam kwijt ben. De eerste 2 heb mijn ik voor en tijdens mijn vlucht van Bangkok naar hier leren kennen. Bij aankomst hier hebben we samen een taxi genomen naar het centrum. we hadden allen bij verschillende hotelletjes gereserveerd. Gelukkig wel in dezelfde wijk. Het komt dan vaak voor dat je dan ook samen wat gaat ondernemen, als het klikt tenminste. Dat deed het en dus vandaag de circle-train gedaan. Deze trein rijdt in een grote boog om het centrum heen. De tocht duurde wel een uur of vier en we zaten tussen de locals. Zeer bijzonder hoe dat dan gaat. Er zit vanalles in de trein, handelaartjes met hun h kindandel, moeders met kinderen, dames die van de markt komen. All I'memaal mooi voor op de foto. De mensen dragen hier nog veelal traditionele kleding. Vrouwen heel kleurrijk en veel mannen ook met een rok, de longwy.

We zaten wel op van die harde houten banken, maar dat was de ervaring wel waard. Bij terugkomst in onze wijk zijn we uitgebreid gaan lunchen bij een indiaas restaurantje. Dus om 3 uur al aan het bier. vooral onze australische dame lustte er wel pap van, die sloeg zo 2 flessen achterover. Na het eten ging ieder zijns weeks, want de dames hadden tickets voor de nachtbussen. Zij trokken weer verder. Zo werkt dat in het leven van een travelor, contact maken en weer loslaten.

Even bij het begin beginnen. De vlucht vanuit Bangkok verliep vlekkeloos. We landden op een gloednieuw vliegveld en we gingen snel en soepel door de douane heen. Dat ging 25 jaar wel anders. Alles duurde zo lang, dat het er op leek dat je niet welkom was. Geld pinnen op het vliegveld was wel een dingetje. Zo had alleen onze francaise locaal geld en dan is het goed om samen te reizen. Dan kan degene met locaal geld de taxi voorschieten. Ik was om 3 uur bij mijn hotelletje en ze zaten al op mij te wachten. Mijn kamer zat vol en ik kreeg gelijk een duurdere kamer voor de afgesproken prijs. Ik kreeg 2 kamers, een zitkamer met alles erop en eraan en een apparte slaapkamer. Daar zit ik nog steeds. Elke keer als ik vraag of ik van kamer moet wisselen wordt dat met een glimlach afgewezen.

Effe gedouched en de stad in. Ik ben op zoek gegaan naar het hotel waar gonne en els zaten. Zijj zijn hier voor een fietstour door birma en waren een weekje eerder gegaan om te acclimatiseren en de sfeer alvast te proeven. Bij het hotel had ik naam en adres in 2 talen op laten schrijven,, engels en birmees. Dat briefje had ik wel nodig, want het was een flinke wandeling en bijna niemand sprak engels. In het hotel trof ik de dames in de lobby. Lucky me. We zijn meteen een biertje gaan drinken op ons treffen. Bij schemering ben ik weer teruggelopen. Wat een boeiende stad is dit toch, vol met aardige mensen en met voedsel en handel. Het lijkt wel of iedereen aan de straat eet.

De volgende dag ben ik met gonne en els naar de Shweddagon gegaan. Ik had maar een taxi genomen om op tijd te zijn. Het was de kleinste taxi waar ik ooit in heb gezeten. Zat schouder aan schouder met de chauffeur. Het was zo'n kleine oude japanse rugzak. Van het hotel zijn we al slenterend op pad gegaan. Het was druk op straat en dus een boel te zien. Eerst nog een kleinere tempel in om te oefenen. Schoenen en sokken uit en geld doneren in een van de vele geldbakken. Wat geven die lui daar gemakkelijk hun geld weg! Toen naar het hoogtepunt van de dag, de Shweddagon. Wat een pracht, het is allemaal goud wat er blinkt. Fantasitisch. Dit was mijn tweede keer daar, but I was still impressed. Kleiner dan ik in mijn gedachten had. Birmezen komen hier regelmatig naar toe om te bidden en te offeren. Maar ook om rond te hangen en te socializen. We hebben er wel bijna drie uur rondgelopen. Veel indrukken opgedaan en foto's gemaakt. Om nooit meer te vergeten.

Daarna zijn we gaan slenteren. Lekker door deze stad, waar genoeg te beleven valt. Mensen zijn ook erg vrijgevig. Stonden we te kijken op een plek waar ze in grote woks eten aan het maken, kregen we zo een zakje mee. Bleek stikky rice met horen en wat andere ingredienten te zijn. Smaakte prima. Colaatje erbij en de lunch is ook weer geregeld. Daarna kwam er weer een hoogtepunt. We liepen een nieuw gebouw in met de vraag wat het was en of we konden kijken. Bleek een private universiteit te zijn. We werden met alle egards ontvangen en kregen een rondleiding. Wat een verschil met de gewone wereld daar. Hier een modern gebouw met alle moderne faciliteiten voor studenten, computers, collegezalen, een kantine en een statige bestuurskamer. Ze trommelden nog een jongen op die nederlandse sprak. Aan het einde kregen we nog een drankje, die in de deftige bestuurskamer moest worden genuttigd. We mochten niet tussen de studenten gaan zitten. Wat een bevoorrechte wereld voor 12.000 dollar per jaar. Het was de eerste private universiteit in birma.

Daarna weer het gewone leven in. Dat is voor ons toch interessanter. Bovendien zijn wij nederlanders niet zo van klassen maatschappijen. Nu ontstaat er ook al een in birma. Die was er natuurlijk al lang door het militaire regiem. Zij en hun families waren de rijke klasse die veel geld bij elkaar schraapten en die hun kinderen in het westen lieten studeren. Na door de stad te hebben geslenterd zijn bij een chinees tentje wezen eten. Van de kaart en voor weinig. Bier verkochten ze niet, maar dat losten we op door het bier te kopen bij het supertje er naast. Dat drink je dan gewoon op in het restaurantje. Dat kan allemaal hier. Wat hier ook op valt dat het thema politiek toch wel angstvallig gemeden wordt. De tijden van het militaire regiem zijn nog niet voorbij, ondanks de veranderingen door Aunt Sung Khy Soon (ik dacht dat ze zo heet). Alles heeft blijkbaar zijn tijd nodig.

Ik hen zojuist een leuk hotelletje geboekt bij inle lake, mijn volgende bestemming. Daarvoor moet je altijd tijd uittrekken. Er is veel aanbod, ook al omdat het low season is. Accomodatie is bovendien vrij prijzig hier. Je zit al gauw op 35 dollar per nacht. Het is de kunst om de kleine family runned accomodaties te vinden voor rond de 20 dollar per nacht. Dat is tot dusverre gelukt. Gisteren heb ik met els en gonne de dag doorgebracht. We zijn naar het nationaal museum geweest. Interessant, veel te zien ( 5 etages vol met kunst), maar weinig context. We hebben met veel plezier rondgelopen en onze eigen context gemaakt. Met zijn drieen weten we inmiddels toch vrij veel van dit deel van de wereld. Na het museumbezoek zijn we het havengebied ingelopen. In havens is altijd veel te doen en veel te zien. Veel bedrijvigheid en mannetjes met 80 kg aan zakken op hun schouders. Die dagloners moeten hier hard werken om de kost te verdienen. Het zijn allemaal kleine tanige kereltjes. Ze lachen er ook nog bij.

'S avonds hebben we ons afscheidsdiner gehouden. Heerlijke gerechten en de nodige biertjes in een restaurantje vlak bij het hotel van gonne en els. Er zaten daar alleen maar mannen. Die dronken bier met whiskey erin. Volgens mij smaakt dat niet; het is maar wat je gewend bent. Het was ook de ontmoetingsavond van het fietsclubje van gonne en els. Dus na het eten ben ik opgestapt. Die gonne en els zijn toch wel echte bikkels om zo'n fietstocht te doen. Ik heb er veel bewondering voor! Klasse dames!

Ik ben die avond al wandelend weer langs de Shweddagon gelopen. Die lag daar prachtig in het licht te stralen. Fantastic, de beelden zal ik niet snel vergeten. In het centrum was ook alles al op zijn eind. Het zijn hier geen nachtbrakers. Om een uur of negen was ik weer in mijn guesthouse en ik werd weer met een glimlach begroet. Ik ga vandaag door naar Inle Lake. Met de nachtbus. Had geen keus. Nu ben ik alles daarvoor aan het voorbereiden. Ik mag daarvoor ook langer op mijn kamer blijven van die schatjes hier. Ga zo nog effe de stad in, om de laatste sferen hier te proeven.

Moet toch nog effe iets kwijt. Loop ik gezellig door de stad, spuugt een vrouw een vieze roggel bovenop mijn Schoen. Zo'n roodbruine die vanachter uit de keel, helemaal omhoog gehaald is. Het zijn viespeuken hier, vooral oudere vrouwen. Die kauwen hier een witte substantie met glad. Ik ben voor het eerst van mijn leven met de schoenen aan onder de douche geweest. Je maakt wat mee!