Ban krut

Net mijn fruitontbijt op en de volkskrant uit, zit ik weer voor mijn huisje. Tijd voor mijn blog. ik zit hier op een klein resortje aan de zuidkust, circa 5 uur treinen van Bangkok. Prachtige plek met veel palmbomen en een idyllisch strand. Hier houden vooral de thaien vakantie. Het is nu helemaal niet druk, want de thaien komen bussenvol in IIIhet weekend en houden zich vooral bezig met karaoke en eten. Aan het strand houden ze hun kleren aan! Tot nu toe heb ik maar een enkele karaoke gezien.

Toen ik hier aan kwam zat ik vooral tussen de fransen. Inmiddels zijn de nederlanders opgerukt. Vier stellen maar liefst, die de winter in nederland zijn ontvlucht. Allemaal leuke lui. Zo zit er een stel uit Nijmegen bij en die trekken hier 2 maanden langs de kust, van resortje naar resortje. Je maakt hier gemakkelijk contact. Zo heb ik vanochtend nog met een gepensioneerde politieman zitten praten. Aan het einde had ik een complete beschrijving van een reis door Marokko. Hij kwam er speciaal voor terug na het eten. De meeste mensen vertellen graag over hun (levens) ervaringen en over politiek. Over die maffe Trump wordt regelmatig gesproken. Die gesprekjes hou ik kort, want die Trump overleven we ook wel weer en veel invloed hebben we er hier vanuit Thailand ook niet op. Bovendien maakt de Thai zich er helemaal niet druk om. Zit niet in de aard. Wat verder opvalt dat ik hier de jongste ben. De overheersende kleur is grijs, dus wat dat betreft loop ik in lijn.

De eigenaren en werknemers van het resort zijn alleraardigst. DOEN hun uiterste best. Met wat grapjes en grolletjes levert dat elke ochtend een groter bord met fruit op. Ook heb ik al een flinke korting bedongen voor als ik weer terug kom. Het is hier lekker rustig en verdoe mijn tijd met lezen, wandelen en fietsen. Bevalt prima. Ik heb al een fietstocht van 25 kilometer gemaakt op het heetst van de dag. Dat dan met een k-chinese fiets, veel te laag en met een korte zadelpen. Tijdens de fietstocht zag ik ook hoe veel legs stranden hier zijn. Dus plek genoeg. 's avonds ga ik in het dorpje eten en wat biertjes drinken. Ik drink het bier hier met ijs, blijft langer koud en je wordt er helemaal niet dronken van. Prima te doen hier aan het strand. Een keertje was het zomaar 10 uur geworden en zat het hek hier al op slot. Ik kon nog net contact maken met de eigenaresse, want anders had ik ouderwets over het hek moeten klimmen. Dat is lang geleden!

De treinreis hier naar toe was ook al een belevenis. Vroeg op, rekening Wild Orchid Villa betalen en met een taxi naar het station. Nog wat onderhandeld over de ritprijs - je moet hier de hele tijd scherp blijven, want alle kenners zeggen dat als een Thai geld aan je kan verdienen, hij dat niet zal laten - was ik om 7 uur op het station. De trein vertrok om 8 uur. Eerst een bordje nassi gegeten en toen kwam ik in gesprek met een oude amerikaan. Hij was engeneer en reisde 4 maanden per jaar door Azie. Hij bleek ook nog een tourbedrijfje te hebben. Hij name kleine groepen, vooral amerikanen, mee op reis. Dat ging dan op de bonnefooi, hij regelde alles ter plekke en gebuikte locale gidsjes. Een leuk idee. Staat nu ook op mijn longlist.

De trein had al meteen vertraging. Werk aan het spoor. Dat is hier gebruikelijk. Een thaise dame die wat engels sprak, kwam dat op verzoek van de conducteur mededelen. Ze had ook humor en vertelde van het thaise motto " delay is okay". Ze lachte zelf het hardste om haar grapje. Ik was een goede tweede. Het viel allemaal wel mee, na anderhalf waren we on track. In de trein ontmoette ik een duits-italiaans stel. Ook al de kou ontvlucht. Ook zuid italie is al te koud in de winter. De italiaan van het stel had zo'n donkere, zware, gebarsten stem. Deel me aan de mafia denken. Waarschijnlijk een capo, de baas van een clan. Veel gelachen met ze en ook informatie uitgewisseld.

In januari is hier een orkaan over de kust regaan. Je kunt de verwoesting nog zien. In het haventje zijn bootjes op de kant gesmeten. Ze liggen er zielig en gebroken bij en varen zullen ze niet meer. Ook zie je nog schade aan huizen. Onverzekerde particulieren die maar zelf moeten zien hoe ze de draad weer oppakken. De stranden worden met groot materieel hersteld. Die beginnen bij de grote dure resorts. Het is toch overal op de wereld hetzelfde. Geld heeft macht. Maar ja, daar doe ik zelf ook aan mee. Kan ik ook niet veranderen. Wel kan ik zorgen dat zo veel mogelijk van mijn geld naar kleine bedrijven en particulieren gaat. Dat doe ik dan ook met veel plezier.

Morgen zit mijn strandvakantie erop en gaat het grote werk beginnen. Eerst weer naar Bangkok en maandag door naar Yangon, birma. Mijn voornemen van een trip over land gaat niet lukken, want ik ga met het vliegtuig. Kies dus voor convenience. In Burma zullen de voorzieningen minder zijn. Mogelijk ook het internet. We laten ons verrassen.