het verschrikkelijk mooie Angkor Wat

Ik heb net twee dagen rondgefietst op Angkor Wat. Verschrikkelijk mooi die tempels, met hun hun finesses. Een heel bijzondere cultuur op een heel bijzondere plek. Ik heb animaties gezien met oorspronkelijke beelden en de pracht en praal spatte er af. Deze stad was in onze middeleeuwen groter dan London of Parijs. Aangelegd door een grote strateeg en visionair, genaamd iets van Jannenan de tweede. Deze stad is ook door nog onverklaarde redenen verlaten of ten onder gegaan in de dertiende eeuw. Er wordt nog steeds onderzoek naar gedaan. Het is mogelijk een combinatie van een dalende waterstand en gewijzigde politieke omstandigheden in de regio. Thuis ga ik er eens wat over lezen. Na deze twee dagen kom ik ook tot de conclusie dat het verval wel is toegenomen. Vooral Angkor Thom is er slecht aan toe. Er wordt ook wel gerestaureerd, maar ik zie het er niet vanaf. Een van de oorzaken is dat het gebruikte gesteente zacht van aard is en in het vochtige klimaat hier erg snel kapot gaat. Voor restauraties gebruiken ze ook wat harder gesteente. Is natuurlijk een giga klus en de middelen zijn beperkt. De Unesco loopt hier al sinds 1992 rond. Het is maar de vraag of er over 100 jaar hier nog wat te genieten is. Het verval gaat snel.

Het fietsen was wat gemakkelijker dan 6 jaar geleden dat ik hier was omdat de hoofdwegen inmiddels geasfalteerd zijn. Wel een verschil met geploeter door het zand en ook wat schoner omdat je niet door het stof behoeft te rijden. De fiets die ik had gehuurd was van Cambodjaanse makelij en had een lange zadelpen. Op dit laatste heb ik speciaal gelet gezien mijn ervaringen in Vietnam met die veel te lage fiets. Ik heb de verhuurdame de zadelpen helemaal uit de buis laten halen om zeker te weten dat ie lang genoeg was. Gelukkig was dat ook zo. Verder was het een klote fiets, maar wat wil je voor een dollar per dag. Niet zeuren. Gelukkig ook geen lekke band gehad.

En wat was het warm op de fiets. Onvoorstelbaar. Ik heb van mijn leven nog niet zo gezweet. Het klotste weer mijn lijf uit. Het is hier ongeveer 35 graden en vochtig. Elke draad van mijn bloes was nat. Zelfs de boorden waren zeiknat. Ik drink hier zo'n beetje 5 liter vocht per dag. Absoluut noodzakelijk. Dat is niet alleen vanwege het fietsen maar ook vanwege het vele klimmen op de tempels. Deze zijn alleen maar gebouwd voor bezoek van priesters en het stikt van de trappetjes, muurtjes en gangetjes. Als je er toch bent, wil je ook alles zien. Dat kost dan wel de nodige energie (en zweet). Maar zeker de moeite waard. Ik denk dat ik op deze 2 dagen bij elkaar ongeveer 70 km heb gefietst. Eigenlijk onverantwoord in dit klimaat. Ik ben een van de weinige fietsers. De meesten zitten met hun luie reet in een tuk tuk en laten zich rijden. Maar misschien ben ik wel gek en zij slim. Ik ben elke keer heel trots op mezelf als ik om vier uur in de middag weer terug ben in mijn guesthouse. Weer een prestatie geleverd en dan snel onder de douche als beloning. Maar wat was het afzien!! En daarna de grote beloning: een lekker koud biertje op een terras.

Ik zit hier in een erg leuk guesthouse. Heb een giga Kamerman wel 30 vierkante meter met een hoog plafond. Het is een echt familiebedrijf. Hun guesthouse beslaat overigs twee gebouwen en aks ik hun wagenpark zie dan behoren ze tot de rijken hier. De hele dag zijn ze bezig, met poetsen, het eten maken, met de koelkast aanvullen, met kleine reparaties en zo. Iedereen heeft een rol. Er lopen 3 generaties rond. De oudste generaties van wat broers en zussen (met aanhang), hun kinderen (met aanhang) die het meeste feitelijke werk doen en dan schuift er nog wat klein grut rond van 0 tot 3. Dat werkt allemaal heel harmonieus samen. Moet wel zeggen dat de oudste generatie eigenlijk niets doet. In ieder geval de mannen, want die zie alleen maar wat rondgangen. Ik heb hier al een keer een familiebijeenkomst meegemaakt. Dan zit de oudste generatie met elkaar aan tafel te eten en te drinken. Ze worden dan bediend door de jongere generatie. De bijeenkomst duurt dan uren en erg wordt flink alcohol gedronken, ook door de dames. Ze maken dan ook een flinke herrie, war af en toe lijkt op een kleine ruzie die dan omstaat. Zoals dat dan gaat bij families. Het waren dan in de regel de dames die gingen schreeuwen tegen elkaar en tegen de mannen. De mannen waren overigens heel verstandig en reageerden dan niet. Maar de vrouwen onderling deden er nog een schepje boven op. Deze familiebijeenkomst betrof overigens nieuwjaar. Dat vieren ze hier uitbundig. Dit nieuwjaar was het vierde dat ik deze reis mee maak. De eerste in Sydney. De tweede was het Chinese nieuwjaar in Singapore. De derde was het Tet nieuwjaar in Vietnam. De vierde is dan het Cambodjaanse nu. Ik dacht dat we het uniform geregeld hadden op deze wereld. Maar dat blijkt niet zo te zijn. Dit geeft in ieder geval wel wat variatie op deze aardkloot. Ik bemerk overigens wel bij mijzelf dat ik de behoefte heb om meer tijd op een locatie te blijven. Was dat in australie nog 2-3 dagen, in Indonesië/Singapore/ Maleisië was het al 4-5 dagen en tot nu toe in Vietnam/Cambodja 6-7 dagen. Dat hangt denk ik ook met deze leuke plek samen. Ik heb gisteren mijn stay hier verleng naar 8 dagen. Voelt goed.

Het was gisteren een druk dagje. In de morgen heb ik eerst mijn Ludlum uitgelezen. Een dikke 800 pagina's en die kreeg ik maar niet uit. Wel een maand mee bezig geweest. Carlos de Jackall is nu definitief assassinated. Was net onkruid, Jason kreeg hem er maar niet onder. Het gevaar voor de wereld is geweken en iedereen kan weer rustig gaan slapen. Het lezen ging wel in een lekkere luie stoel hier en onder het genot van een paar mango shakes. Na een korte siësta stonden de volgende zaken op de rol: busticket, boekenwinkel en de kapper. De busticket kan ik hier bij het hotelletje regelen. Ik had al besloten om eerst weer terug te gaan naar Bangkok om dar mijn plan voor de laatste 6 weken te maken. Er was een probleem bij het kopen van de busticket en dat is het nieuwjaar hier. Thailand en Cambodja doen dat in dezelfde periode. Dit doen ze dan niet een dag maar vieren het een week of zo. Dan hebben veel mensen vrij. Dus er rijden dan geen bussen en de grenzen zijn dicht. Zo gaat dat hier. Dus ik heb ook maar besloten om mijn verblijf hier met een week te verlengen. Lekker rustig. Vervolgens naar de bookstore. Ik had een winkeltje gevonden waar ze tweedehands boeken aan- en verkochten. Hier bestaat De Slechte tenminste nog. Mijn idee was om mijn Ludlum om te ruilen voor een andere. Dat dacht ik tenminste. De dametjes doken direct mijn dikke Ludlum in. Het werd van alle kanten bekeken. Toen kwamen de gebreken natuurlijk wel boven tafel. Een half afgescheurde pagina en veel ezelsoren. En het mooiste is nog wel dat ze vonden dat het boek te oud was. Dus ze wilden het niet hebben. Ik kon praten als brugman en de chef werd er bij gehaald, maar ik kreeg het niet voor elkaar. Omdat de dames dat allemaal op een erg charmante manier deden, heb ik daar toch maar een andere Ludlum gekocht.

Tot slot naar de kapper, want mijn haar was weer flink gegroeid. Ik had van tevoren al geïnformeerd waar ik een kapper kon vinden. Ze stuurden me naar een markt, dus ik had al het beeld dat ik ergens in een hoekje in de open lucht een knipbeurt zou krijgen. De informatie bleek verkeerd, omdat daar alleen dames geknipt werden. Omdat het mij niet uitmaakte wie mij knipt, natuurlijk geprobeerd om door de dameskappers geknipt te worden. Dat ging natuurlijk gepaard met een boel gegiechel en gelach, maar ze durfden het niet aan. Dan maar naar de volgende markt voor een herenkapper. Was een kwartiertje lopen en ik kreeg er al een sikkepit van in die hitte. In een uithoek vond ik er een. Was een mooi betegeld hokje met airco. Professioneler dan ik dacht. Hij was net bezig met een klant en de hele vloer lag bezaaid met zwart haar. Hij veegde blijkbaar maar een keer per dag het geknipte haar bij elkaar. Na tien minuten was ik aan de beurt. Toen eerst prijsafspraken maken. Hij vroeg 3 dollar. Ik had goed opgelet bij de vorige klant en merkte op dat die 2 dollar betaalde. En dan blijkt toch wel het voordeel dat iemand geen Engels spreekt. Hij herhaalde stoïcijns dat hij 3 dollar rekende. Discussie gesloten en ik de stoel in. Toen de poging om hem te instrueren hoe ik het wil hebben en dat voordat hij met zijn schaar aan de gang ging. Dus ik zei "ik wil het gedekt geknipt hebben met volume". Dat zijn toch internationale kapperstermen, dacht ik. Ook dat was dus een probleem, de man begreep er geen snars van. Toen hield het voor mij op en de man ging aan de slag. Hij gebruikte wel klipjes om mijn haar op steken. Dus dat ging goed. Wat vervolgens niet goed ging, was dat hij de eerste zijkant veel te kort knipte en ik had nog zo gezegd " ik wil het op de oren hebben". Daarna heb ik hem maar laten begaan. Dus ik kwam de stoel uit met een opgeschoren achterkant en veel te korte zijkanten. Maar de man keek tevreden naar het resultaat en dan maak je er geen punt meer van. Hier zal henk, mijn kapper uit Elst niet blij mee zijn. Zijn coupe is nu definitief naar de knoppen. Was het kappertje in Jakarta nog voorzichtig, dit kappertje ging zeer voortvarend te werk volgens eigen inzichten. Het mooie was ook dat de vloer er nu anders uit zag. Tussen al dat zwarte haar lagen nu ook mijn grijze plukken. Bijzonder gezicht, waar het kappertje en ik wel effe hebben naar staan kijken. Blijkbaar was ik zijn eerste buitenlandse klant. Na deze voorvallen was ik dus wel toe aan een paar koude biertjes. Zit je dan op zo'n terras, dan ga je toch letten op de kapsels die langs komen. Wat blijkt, mijn nieuwe kapsel is helemaal in voor de mannen hier.