de laatste dagen; afscheid nemen

Het is nu maandag en ik heb zojuist ontbeten op mijn ochtendterras. Dit wordt mijn laatste pagina van mijn blog. Het is de 25ste. Een mijlpaal. Vandaag daarop maar een extra biertje drinken op mijn bierterrasje. Het heeft de hele ochtend geregend. Vanaf een uur of tien. Af en toe komt het met bakken tegelijk omlaag. Voordeel is wel dat het wat koeler is. Normaal tegen de 40, maar nu zo'n 30 met een koel briesje.

Ik ga deze blog vullen met nog wat gebeurtenissen van de laatste weken. Ook zal ik een terugblik geven op het leven dat ik de laatste 5 maanden heb geleid. Dat was een erg leuk leven, kan ik zeggen. Het was zelfs beter en leuker dan de vorige reis van 2008/2009. Ik krijg het dus steeds beter in de vingers. Dat beloofd wat voor de volgende keer. Dat die volgende keer er zal komen is wel zeker. Ik moet nog naar Birma en Laos om mijn rondje ZO Azië af te maken. Je moet immers wel afmaken waar je aan begonnen bent.

Wat me deze reis is opgevallen dat reizen alleen maar gemakkelijker is geworden de laatste jaren. Moest je in de jaren negentig van de vorige eeuw veelal gebruik maken van oude bussen over slechte wegen, het is nu wel effe anders. Je kunt nu heel gemakkelijk reizen met het vliegtuig, de trein en luxere bussen tussen de grote steden. Om op de oude wijze te reizen, moet je echt op zoek naar kleine busmaatschappijtjes met oude bussen. Dat is me dus gelukt bij mijn reis van Cambodja naar Bangkok. Het avontuur moet je dus opzoeken. Het reizen op de oude manier is eigenlijk veel leuker; dan maak je tenminste wat mee. Nadeel is dat het wel meer energie kost, maar als je genoeg hebt dan is dat geen probleem. Ook heel veel veranderd is de accommodatie hier. Het is allemaal veel beter geworden. Dat is welnemen grote pre. Daarbij is het reserveren van een kamer via internet een hele goede uitkomst. Dan weet je beter wat je kunt verwachten en er valt ook nog te kiezen. Met het reserveren ben je dan verzekerd van een kamer. Ik heb bijna alles via Agoda gereserveerd en ik ben niet voor verrassingen komen te staan. Dit is beter dan overgeleverd te zijn aan allerlei mannetjes bij het station, die weten wat het beste voor je is. Ondertussen gaan ze alleen maar voor de fee die ze krijgen voor het leveren van een klant. Zo ging dat in het verleden. Ook de zoektijd naar accommodatie is tot een minimum gereduceerd. Dus geen uren meer achter in een tuk tuk op zoek naar een leuke, betaalbare en beschikbare kamer. De leukste waren vaak al vol. Wat ik wel mis is het onderhandelen over de prijs. Dat is toch wel een leuke bezigheid, met al zijn rituelen. Maar ja, Agoda heeft zijn werk al gedaan. Gevolgen van een transparante markt, die de aanbieders dwingen om een aantrekkelijke prijs te bieden. De kortingen waren soms meer dan 50 procent en daar heb ik gretig gebruik van gemaakt. Doorgaans heb ik dus in goede accomodaties gezeten op centraal gelegen plekken. Maar nu weer terug naar het heden, want over de laatste weken is ook nog wat te verhalen.

Was vorige week plotsklaps mijn kokkie verdwenen. Bleek dat ze een week het klooster was ingegaan. Ze had mij dit plan al wel verteld, maar ik dacht dat doet ze niet. Zij had een dusdanig ruig leven geleid dat daar in mijn beeld geen klooster bij paste. Dit kan dus wel hier in Thailand. Het bijzondere van de Thai is dat ze andere mensen om wat ze doen niet veroordelen. Erg mooi. Daar kunnen wij wat van leren. Om deze redenen zijn een aantal zaken hier heel normaal. Bijvoorbeeld dat oudere westerse mannen het een jonge Thaise aan de arm lopen. Of dat een hoertje weer een normaal gezinsleven gaat leiden. Dus mijn kokkie ging het klooster in. Voor een weekje weliswaar, maar toch. Ze vertelde mij hoe zo'n week dan verloopt. Ze was immers als vaker geweest. Alle sieraden, horloges en andere aufsmuck moest ze thuislaten. Make-up en lingerie was ook niet toegestaan. Geen smartphone en geen laptop/iPad. Zeg maar, naakt geboren, naakt het klooster in. Ze droeg dan ook alleen maar een lange witte jurk. In het klooster - ik noem dat maar effe zo, dit heet natuurlijk anders bij de boeddhisten - moest ze 2 keer per dag 4 uur lang mediteren. Verder kreeg ze maar een keer per dag te eten. Ze sliep ongeveer 6 uur per nacht en de rest van de tijd moest ze werken in de pagodes. Als dat geen afzien is dan weet ik het niet. Is in het westen ondenkbaar, al doen vele mensen wel goed werk ten algemene nutte. Ik heb haar niet weer gezien, dus ik weet niet hoe het haar vergaan is. Misschien is ze wel gebleven.

Ik had al snel weer een andere restaurantje gevonden. Wat groter, maar goed en lekker eten. Kost helemaal niets, zo'n anderhalve dollar per maaltijd inclusief een flesje water. Elke avond krijg ik een hand van de eigenaar en als ik aan kwam lopen stond de bediening al in het gelid om mij naar een tafeltje te leiden. Het voorrecht van een vaste klant. Ik bestelde bijna iedere avond hetzelfde gerecht en iedere keer smaakte het anders. Ze variëren vooral veel met de groenten. Ik kan dan precies zien welke groente in de aanbieding waren. Verschilde per dag. Dit soort vastigheden is toch ook wel fijn. Elke dag ergens anders eten geeft veel zoektijd en het risico dat het niet smaakt. Aan de andere kant kom ik daar al een dag of acht en dat is onderhand ook wel genoeg. Ga vanavond maar iets anders proberen. Het moet niet al te routineus worden. De mens wil ook wel eens verandering. Dat gaat binnenkort gebeuren en zit ik weer aan de Hollandse/Europese pot.

Ter voorbereiding op mijn werkzame leven bij terugkomst heb ik eind vorige week maar weer een projectje gedaan. De keuze was wel lastig. Eerst wilde ik iets met transportmiddelen doen, maar dat werd meteen al niets. Binnen een paar uur zag ik door de bomen het bos al niet meer. De opdracht te ruim geformuleerd. Dat komt wel vaker voor. Toen heb ik mezelf het volgende opdrachtje gegeven. Fotografeer het mooiste en het lelijkste meisje dat je op straat op vrijdag 8 mei tussen 1 en 5 uur tegenkomt. Vijf uur was mijn deadline, want ik had een afspraak. Een afspraak met mezelf op mijn bierterrasje. Bij de aftrap dacht ik dat wordt appeltje eitje; het stikt hier van mooie en lelijke straatmeisjes. Gemakkelijk opdrachtje! Maar dat viel vies tegen.

Aan het einde van de middag had ik in totaal 6 foto's. Veel minder dan ik had gedacht. Van mooie straatmeisjes had ik maar 2 foto's en een daarvan was van de muur. Van zo'n billenbord hier. Ik heb me natuurlijk afgevraagd hoe dat nu kon. Waren de mooie straatmeisjes massaal thuis gebleven die middag? Het was immers erg heet die middag. Was ik naar de verkeerde wijk gegaan? Ik was naar een volkswijk aan de overkant van de rivier gegaan. Dus niet naar het toeristische deel. Of was mijn norm te hoog? Ik heb natuurlijk wel een heleboel meisjes gezien. Maar de meeste waren te dik, loensten, hadden een snor, ongemanicuurde wenkbrauwen, een pukkel, acne of een andere vrouwelijke ramp. Bovendien was het erg warm die middag. Het zal wel een combinatie van factoren zijn, zoals een academicus dat zo mooi kan zeggen. Ik heb beide foto's bijgevoegd. Oordeel zelf. De lelijke straatmeisjes waren in de meerderheid op leeftijd. De meesten wilden niet op de foto en dat is te begrijpen. Zou ik ook niet willen als ik oerlelijk was. Ook van de lelijke straatmeisjes heb ik 2 foto's bijgevoegd. Dit was weliswaar een klein projectje, maar toch leuk om te doen. Je gaat met een heel andere bril op pad dan anders. Verder moet je het ook voor elkaar krijgen om de goede foto te kunnen schieten. Ook niet altijd even gemakkelijk. Al met al, weer een geslaagd project.

Kooplust of koopziekte. Bangkok is een stad die de kooplust aanwakkert. Hier is alles wat je kunt bedenken te koop. Je kunt een Ferrari of een Rolls Roy's in een warenhuis kopen. Dure merkkleding en goedkope kleding kopen. Imitation en original. Van kwaliteit tot rotzooi. Overal vindt je hier grote winkelcentra. Ik ben in malls geweest waar het hele winkelbestand van Arnhem en Nijmegen in past. En er was er niet een, maar vele. Je kijkt je ogen uit. En dan wordt er ook nog verkocht in kleine winkels, op markten en aan de straat. Dit is wel een dubbele stad, zowel voor de allerrijksten als voor de arme sloebers. In het begin hier had ik enige schroom tot kopen. Dat kwam doordat ik in Vietnam en Cambodja in dollartjes bezig was. Daar gaf ik maximaal een of twee dollar uit voor een t-shirt. Alles in Bangkok vond ik erg duur. Maar ik heb deze schroom helemaal van me af geworpen. Alle remmen los. Mijn oogst tot dusverre is 6 buddha's, 7 blouses, 7 polo's, 4 t-shirts en 5 onderbroeken. En ik heb het inmiddels helemaal gehad met dat winkelen. Ik ben nu in een koopstaking beland en teruggekeerd naar de basis van mijn bestaan hier: het terras. En nu maar hopen dat alles in mijn koffer past. Had ik effe niet aan gedacht. Dat heb je dan met dat consumptisme. Je wordt een beetje greedy. Is gelukkig weer over. De koopstaking bevalt prima. De biertjes smaken best.

Voordat ik afsluit eerst wat feiten. Als ik terug gekeerd ben in nederland, heb ik in totaal ca. 55.000 km afgelegd. Ongeveer anderhalf keer de aarde rond. Ik ben ongeveer 150 dagen op pad geweest, heb 7 landen bezocht en ben in 12 steden geweest met meer dan 1 miljoen inwoners. Ook heb ik vier maal nieuwjaar gevierd. Op mijn blog heb ik 25 pagina's gevuld en 420 foto's bij gevoegd. In totaal heb ik circa 6000 foto's gemaakt. Indrukwekkend! Ik ben een keer ziek geweest (Domme pech) en een keer door mijn rug gegaan (Domme actie). Australia was een leuk begin, vooral omdat ik Liesbeth en Olaf weer gezien heb. Verder was de natuur daar overweldigend en heb ik daarvan 7000 km lang in mijn campervan kunnen genieten. Australia was een geslaagde herkansing. Maar ZO Azie is voor mij de place to be. Ik ben 3 keer in Bangkok geweest en heb daar vele biertjes op mijn bierterrasje genuttigd. In Vietnam en Cambodia was het bier overigens het goedkoopst. Dat terzijde. Indonesie was zeer leuk om te doen met zijn chaos, het mooie Bali, het indrukwekkende Yokjakarta en zijn grote monumenten, de burubudur en de Prambanaan. En niet vergeten mijn onvergetelijke verblijf bij de familie van Waldi in Jakarta. Singapore was groots en Indrukwekkend en maleisie verassend toegankelijk. De toppers waren wel Vietnam, Cambodia en Bangkok. De conclusie is dat het een zeer geslaagde reis was. Ik verlaat met pijn in mijn hart dit deel van de wereld. Geen plek ter wereld waar ik mij zo relaxed voel. Waar het eten zo lekker is en de biertjes zo lekker smaken. Waar de mensen zo aardig en dienstverlenend zijn. En niet te vergeten waar de culture en nature zo interessant, boeiend en uitbundig zijn.

Ik heb al eerder gezegd dat aan deze kant van de wereld gebeurt. Hier zit de economische groei en de positieve energie om vooruit te komen. Ik heb dat een aantal maanden mogen ervaren. Indrukwekkend. Dan merk je echt dat Europa de oude wereld is. Daar zit momenteel toch minder spirit. Veel praten en klagen, daar zijn we goed in. Ondertussen houden we onze centen op de bank en stagneert de economie. We zwelgen in onze zekerheden. We zullen toch in beweging moeten komen om een stuk van de mondiale groei naar ons toe te trekken. In Azie kunnen ze europese kennis en ervaring goed gebruiken. Er is nog veel te doen hier. China is hier wel een grote speler, dat merk je elke dag. Ik denk dat de westerse wereld eerst maar eens van die Chinese productieschuur af moet en veel goederen weer zelf moeten gaan produceren. Dan betalen we maar iets meer, maar dan houden we wel de werkgelegenheid. Dan hebben we ook bettere kwaliteit, want die chinezen maken alleen maar rotzooi. Ik zie het hier elke dag. Dat gaat ze nog opbreken. Dus, Europa aan de slag!

Maar ik ben positief. Als ik de krant lees, dat heb ik bijna elke dag gedaan via mijn volkskrantapp, gaat het toch wel de goede kant op. Maar nu genoeg geschreven. We gaan stoppen. Ik vond het erg leuk om deze blog te doen. Ook het fotograferen is me goed bevallen en heeft een boel mooie plaatjes opgeleverd. De mooiste staan toch wel op de blog. Hopelijk heeft iedereen hier ook van genoten. Tot ziens in holland en tot de volgende keer.