Weer terug in Sydney

Ik ben weer terug in Sydney na een Tour van ca. 4.000 km in 2 weken tijd. Hier logeer ik bij mijn neef Olaf en zijn vriendin Lara. Ze wonen in een appartement vlak bij Bondy Beach, een van de vele stranden hier. Gisteren heb ik met Olaf 4 uur lang langs die stranden gestrand. Wat een leven leiden ze hier, one big party en je nergens druk over maken. Leven bij de dag. Verder heb ik mijn ticket naar Bali voor begin februari geregeld. Regeren is vooruitzien. Plannen en organiseren zijn belangrijke kwaliteiten voor een reiziger. Anders kom je niet ver. Vandaag ga ik met Olaf op de fiets Sydney verkennen. Sydney vanuit een ander perspectief, zullen we maar zeggen. Maar eerst wat foto's voordat ik meer ga vertellen. Ik heb weer een aantal mooie plaatjes, maar nu ook een vraag. Kan iemand mij vertellen welk beest dat is op een van de foto's. Stond oog in oog met hem of haar in een natuurpark op een halve meter afstand en we schrokken allebei hevig. Overigens verder geen schade opgelopen. Het beest waggelde verschrikt de struiken in.

Vanochtend eerst lekker ontbeten in een tentje vlakbij. Poached eggs, zalm, kaviaar, spinazie en avocado met geroosterd brood. Niet verkeerd voor een ronddolende sloeber. Maar af en toe moet je jezelf verwennen. Kostte overigens geen drol, ongeveer 10 eurootjes. En dat met de koffie erbij. Ben net terug van de fietstocht met Olaf, een paar biertjes bij de Dog en een douche. Dat was wel heel zwaar dat fietsen hier. We hadden goede fietsen gehuurd, maar het is hier verdomde hilly. Bovendien is het zo'n 30 graden. We gingen heuvel op en heuvel af naar verschillende strandjes. Ongeveer 40 km hebben we afgelegd. Was erg mooi, maar wel zeer vermoeiend. Kon met moeite het tempo van Olaf volgen. Hij gaat 3-4 keer per week naar de gym, heeft flinke bundels spieren en een conditie als een paard. Ik me natuurlijk niet laten kennen en er achteraan. 1 keer moest ik eraf op een lange steile helling. Was compleet op, de batterij was leeg. Natuurlijk niet laten blijken, dat doe je niet bij familie. Als beloning wat biertjes gedronken. Geen pint, maar een scooner. Kan iemand mij vertellen wat dit laatste precies is? Thanks.

Ik krijg mijn draai hier steeds beter te pakken. De eerste 2 weken heb ik veel te veel in de auto gezeten. 4000 km is niet niets. Dus het roer omgegooid en rust- en doedagen ingelast. Het tempo moet omlaag. Dat is de laatste dagen al goed gelukt. Korte afstanden afgelegd, vroeg in de middag al op een camping en een stuk gaan haken of zo. Nooit te oud om te leren.

Ook intellectueel heb ik weer wat uitdagingen opgepakt. Ik heb wat boeken gekocht. Goed voor mijn Engels en persoonlijke ontwikkeling. Was wel een diepte-investering; 4 boeken voor 1 Australische dollar. Ben nu een boek aan het lezen over de onafhankelijkheid van India. Het hele proces dat Lord mountbatten heeft doorlopen om alle partijen op 1 lijn te krijgen. Fantastisch proces. Wordt ik ook weer wijzer van. Als ik terug kom ga ik me maar aanbieden als begeleider voor kabinetsformaties, vastgelopen processen en dergelijke.

Nu even wat over die aussies hier. Ze zijn helemaal autogek. Australie is een echt autoland. Kan ook niet anders met die grote afstanden. De benzine is hier dan ook voor onze begrippen erg goedkoop, tussen de 70 cent en 1 euro. Het wagenpark is vrij oud. Je ziet ook veel oude Europese auto's zoals Mercedes, Volvo en BMW. Verder is het hier een een land van bakkies, de zgn. pick-up trucks. Hele oude, nog van hout uit de jaren 50 en 60, maar ook gloednieuwe. Echt een mannending en ook nog handig als je een eigen bedrijfje hebt. En dan lekker stoer dan, raampje open, arm er half uit en maar fluiten naar de vrouwtjes. Werken met je handen verdient hier goed, zoals aannemers, tuiniers, loodgieters en dergelijke. Heel anders dan in Europa, waar iedereen moet doorleren en de dienstverlening meer aanzien heeft dan de handenberoepen van lbo- mbo-niveau. Maar gelukkig is dat ook aan het veranderen.

Aussies houden ook niet van tuin- en huisonderhoud. Wat dit betreft ben ik in het goede land. De tuinen zien er niet uit en soms staat er zelfs een autowrak in. Interesseerd ze niet, moet allemaal functioneel zijn. Uitzondering zijn natuurlijk de rijken hier. Die wonen in grote huizen op de beste plekken met de mooiste uitzichten. Maar die huren gewoon een mannetje in die de tuin voor ze doet. Ze zeggen dat australie geen klassenverschillen kent. Dat gaat deels op. Ze gaan gewoon naast elkaar op de camping staan, dat wel, maar je ziet de verschillen heel vaak. De rijken zijn hier echt rijk, grote huizen, grote auto's, grote campervans, grote boten. Dit is hier heel normaal en het lijkt of de arme de rijke dit gunt. Hoe anders dan in Europa.

Ik had onderweg nog wel een zorgpuntje, de tol. Jucy rentals had mij voorgeschreven mij op internet te registreren op de overheidssites om de tol te betalen. Dit op straf van een flinke boete die ik dan aan Jucy rentals moest betalen als ik dit nieuw zou en toch zou worden bekeurd. Niet gedaan dus. Ik dacht, ik rij wel om de tolwegen heen. Ik ging er vanuit dat de tolwegen met grote borden zouden zijn aangegeven. Niets van dit alles. Al rijdende zag ik op een ochtend in de snelheid het woord tol staan. Dit op een vrij klein bord met veel tekst. Ik voelde al nattigheid. Het volgende bord dan maar eens goed bekijken. Dat was 50 km verder. En ja hoor, ik reed op een tolweg en was dus de klos. Hier in Sydney heeft Olaf nog geprobeerd wat te redden door met de overheidsinstanties te bellen. Maar ik wist ook de exacte data en plaatsen niet meer. Ben benieuwd wat dat nog gaat brengen in cairns als ik Jucy Lucy ga inleveren. Maar dat is nog meer dan twee weken weg, dus daar ga ik mij nu niet druk over maken. Zo ga dat als je op de flow gaat. Je niet druk maken over zaken die nog niet aan de orde zijn. Ben al helemaal relaxed en dat bevalt me goed. The aussie way of life.

Jucy Lucy heeft het prima gedaan de eerste 4000 km. Erik thoonen mailde al dat zij het onderweg zou begeven met een oververhitte motor. Zij gaat dan wel niet zo snel, maar rijdt wel steady on. Dus ik heb er flink vertrouwen ik, dat zij de finish gaat hallen. Ik hou natuurlijk de temperatuur goed in de gaten. Jaco adviseerde om een over te schakelen. Goed bedoeld, maar dat werkt niet bij Jucy Lucy. She had to be treated with care. Dus niet te veel schakelen, dat geeft haar rust. Dus geen gekke dingen die haar nerveus maken. Vertrouwen en rust uitstralen werkt het beste Jucy Lucy. Dat dit het beste werkt bleek wel afgelopen woensdag. Toen heeft ze zelfs een andere auto ingehaald. Was wel een oudje, maar toch. Dus we gaan door op de huidige weg. Geen zorgen dus. Morgen ga ik weer op pad, naar het noorden. Mooie dagen samen met Olaf en Lara doorgebracht. Ook weer even een wasje gedaan. Kan weer schoon op pad. Jucy Lucy ging trouwens wel wat naar mannenlucht ruiken. Dat is dus ook weer opgelost.