Nieuwjaar in Sydney

Heb net wat foto's toegevoegd. Dan hebben jullie wat te bekijken. Mooie plaatjes, ook al zeg ik het zelf. Ik krijg het kunstje steeds beter in de vingers. Een kind kan de was doen.

Om te beginnen iedereen een goed en gezond 2015 toegewenst. Ik was gisteren hier bij het grote vuurwerk bij het Opera House en de Harbour Brigde. Zeer indrukwekkend. Wel 2 minpuntjes. Ten eerste was het nogal druk. Meer dan 1 miljoen mensen op de been schat ik en verder was er geen druppel alcohol te krijgen. Ik heb als referentiekader het vuurwerk bij de Nijmeegse zomerfeesten. Wat minder volk en altijd een biertje bij de hand. Het was dan wel indrukwekkend, maar als ik eerlijk ben dan heb ik de oudejaarsavond met familie met eten en drinken wel gemist. Dus dat pakken we de volgende keer weer op. Ik organiseer!

Na het vuurwerk hier spoelde al die mensen als een tsunami over het centrum uit. Nederland? Wat een volk en dus geen station in te komen. Ik heb dus maar een eigen kroegentocht gedaan. Een paar kroegen met life muziek en van die grote glazen bier. Toen het wat rustiger werd heb om een uur of twee de trein gepakt. Was wel druk, maar te doen. Ik heb het nu wel gehad met de drukte, dus het wordt tijd om de stad uit te gaan naar het rustige platteland. Morgenvroeg ga ik mijn jucy Lucy campervan ophalen om vervolgens westwaarts te gaan.

Ik heb hier via airbnb een kamer gehuurd bij Ai-Leen. Bleek een dame van voor in de dertig te zijn, die een huis met 4 kamers in de verhuur heeft. Zij woonde zelf ergens anders. Zo zat ik dan ineens met 4 nieuwe buren. Een stel uit Birma, een dame uit kerala, zuid India en een echte aussie. Wat meteen opviel dat ze niets samen deden. Zal de leeftijd en het tijdsbeeld wel zijn! Iedereen kookte voor zich en ging zijn eigen gang. Ik had wel zin gehad in Birmees eten, maar dat kwam er niet van, terwijl ik twee keer een voorstel heb gedaan. Dus ik moest weer elke dag uit gaan eten.

Wat verder op viel dat geen van allen helder Engels sprak. De aussie nog het beste, maar de Birmezen en Indiase waren niet te verstaan. Spraken binnensmonds. Moest moeite doen om ze te verstaan. Dat terwijl een van de Birmezen bijna afgestudeerd was als arts/chirurg of zoiets. Zal wat worden als hij aan de bak moet. Hij had ook in Engeland en zuid Afrika gestudeerd. Dus blijkbaar was zijn taal daar geen probleem. Maar misschien helemaal geen probleem, hij hoeft alleen maar wat te snijden.

Ik sla hier dus geen modderfiguur met mijn Engels with a funny dutch accent. Femke, heb ik het zo helder uitgelegd. Blijven vragen meid. Want van vragen wordt je wijs. Femke is overigens mijn nichtje die altijd lekker nieuwsgierig is.

De laatste dagen heb ik Sydney voor de tweede keer in mijn leven doorkruist. Ik was er ook al in 2009. Het blijft een bruisende stad met een ongelooflijk jonge bevolking. Een groot deel van de bevolking is van Aziatische oorsprong. Verder stikt het van de toeristen, veel chinezen en oost Europeanen. Ik heb talen horen spreken die ik niet ken. Ik ben zelfs nog een afgaan tegengekomen die een verblijfsvergunning had gekregen omdat hij tolkte voor de Australische troepen in Afghanistan. Als je zijn verhalen hoorde dan krommen zijn tenen. Australie is een hard land. Je krijgt niets voor niets en nieuwkomers moeten onderaan de ladder beginnen.

De Aziaten hier hebben hun eetcultuur mee gebracht. Dus ook hier veel Aziatisch gegeten. Niet langs de straat, maar in foodcourts. Ik heb hier al 3 keer Koreaans gegeten. Heerlijk. Het leven gaat hier voor een deel ondergronds. Veel winkels en zo liggen hier onder straatniveau. Slim bedacht. Gemakkelijker koel te houden. Bovendien benut je de stedelijke schaarse ruimte efficiënter. Slimme jongens, die aussies. Nu ook weer te veel, dit heb ik al in verschillende wereldsteden gezien, van Bangkok, Peking tot Toronto, Delhi en Wellington.

Er is hier veel te beleven. Ik heb diverse musea bezocht en veel rondgesjouwd. Het opera house blijft een indrukwekkend ding, maar ook de vele parken. Zoals al gezegd het wordt tijd voor iets anders. Anderhalve week in twee grote miljoenensteden gaat je niet in de koude kleren zitten. Op naar het platteland. Ben benieuwd hoe dat is. Ga veel natuur bekijken, veel wandelen en veel relaxen. Laatste puntje. Mijn 3 megatrends uit mijn vorige blog blijken ook hier in Sydney waarneembaar. Europa is out en the Far East is in. Ook hier veel aanbod van massages voor de vermoeide lijven. En hier loopt ook al iedereen de hele tijd op zijn smartphone te gluren.

Ik heb jullie al verwend met 4 verhalen. De volgende zal wel wat langer duren, ik ga de binnenlanden in en daar zal internet en WiFi schaarser zijn. Be prepared. Bij het afsluiten besefte ik dat zo'n blog bijhouden best wel hard werken is. Dat is nu ook weer niet de bedoeling. Weer een reden om wat minder vaak te bloggen. Zo is het ook maar weer. Ik ben nu circa anderhalve week op pad en ik heb het gevoel al meer dan een maand van huis te zijn. Volgens mij is dat niet verkeerd. Die houden we vast.
Even een nuance. Reizen is ook hard werken bedenk ik met met. Het gaat niet vanzelf. Elke dag weer wat organiseren, te eten zien te vinden, een slaapplaats regelen en van A naar B zien te komen. Dat alles in een compleet nieuwe omgeving.

Zoals vandaag stond de voorbereiding van vervolgtour op de planning. Daarvoor heb ik het nodige moeten doen. Even willekeurig een aantal zaken. Vanochtend op zoek naar een nieuwe stekker. Ik moest alle apparaten en batterijen opladen. Ik had alleen een Engelse stekker. Probeer dat maar eens op 1 januari, een nationale vrije dag hier. Toch waren er gelukkig zaken open. Heeft me een uur gekost en ik kwam uiteindelijk weer bij de eerste supermarkt uit. De dame van de supermarkt dacht dat ze het niet hadden. Na veel omzwervingen ben ik maar zelf gaan zoeken, want bij andere supermarkten waren ze uitverkocht. De aanhouder wint. Onderweg nog bijna een in gebruik zijnde stekker bij een internetcafe geregeld. Trok die gozer zich ineens terug toen zijn baas binnen kwam. Tien minuten voor niks geluld. Soms zit het tegen, soms zit het mee.

Verder heb ik een wasje gedaan. Ja, met de hand en met geleende waspoeder van mij huisgenoten. Alle apparaten aan het stroom gelegd, want of ik op campings met mijn campervan stroom kan krijgen, is nog maar de vraag. Ik kan nu effe vooruit. Verder gemaild naar Liesbeth dat ik er aan kom. Mijn blog bijgewerkt. De reis naar de Bleu Mountains voorbereid. Uitgezocht hoe ik bij Jucy rentals moet moeten om mijn campervan op te halen. Ondertussen ook nog een currie ( 3 keer Koreaans op een rij is ook wel genoeg; zorg voor variatie) gegeten bij een Indiaas restaurantje. Zeg nu maar eens dat reizen niet hard werken is.